Głównie dlatego, że miałem pod ręką słonecznik i lenia, a pilot był daleko. Poza tym po "Moon 44" lubię aktorstwo w wykonaniu Michaela Pare'a.
Film urzekający klimatem, bo pomimo iż jest to początek lat 90., to jakieś echo lat 80. się przebija, szczególnie w warstwie muzycznej - ech, te gitarowe solówki itp., coś pięknego.
Film ma konstrukcję prostą jak drut, ale tym, co mnie ujęło jest fakt, że Eric, zmuszony przez Carla (Dennis Hopper, który w okularach przeciwsłonecznych wygląda jak nasz były prezydent Aleksander Kwaśniewski za swoich chudszych lat) do znalezienia pieniędzy, które ich wspólny znajomy zakosił, ani myśli to robić. Najpierw ma 24 godziny, ale woli się pieprzyć ze swoją byłą (a obecnie obiektem westchnień Carla; żeby podkręcić sprawę panowie kiedyś razem narkotykami handlowali), więc zostaje mu 12 godzin, a pojęcia nie ma, gdzie forsa może być. Idzie więc do starego znajomego z bratem porwanej dziewczyny (tak jest! motyw porwanej dziewczyny), kupuje mu karabin i idą na plażę, gdzie dochodzi do strzelaniny, w której młody żółtodziób, David, załatwia zawodowych strzelców, schowany za krzakiem, pomimo iż ostatnio strzelał w szkole na kółku strzelniczym. Tam jest fajny motyw z ręcznikiem, który kryje dziurę robiącą podczas strzelaniny za okop. W finale Carl ginie, a Eric odzyskuje swoją ukochaną. Ta-dam!
Jak na thriller trochę za mało thrilling, ale motyw z kupowaniem karabinu zamiast prowadzenia śledztwa mnie rozwalił.
I tak prawie cały słonecznik zszedł.