W przeciwieństwie do pierwszej części, F/X2 mocniej akcentuje wątki humorystyczne, a przynajmniej stara się, bo szczerze mówiąc nie jestem przekonany czy do końca mu to wychodzi. O ile pierwowzór zachwycił mnie unikalnym klimatem, nie potrafiłem go odnaleźć w tym filmie. Jest w nim co prawda kilka kultowych scen, które zapadły mi w pamięci i mile wspominam, chociaż prawdę mówiąc dzieje się to raczej za sprawą mojego młodzieńczego sentymentu (robotyczny klaun, pseudonim Popielaty) niż faktycznego kunsztu filmowego. Problem w tym, że te miłe dla oka perełki są wetknięte w całkiem przeciętną masę, która nie robi na mnie już takiego wrażenia. Naciągany wątek eks-męża "trochę niedorajdy" to tylko wierzchołek góry lodowej. Ogólnie, fabuła jest bardzo powtarzalna. Mawiają, że danego dowcipu nie powinno się opowiadać dwa razy, a tutaj mamy kalkę pomysłu z pierwowzoru. W kwestii realizacji autorzy poszli jednak w inną stronę. Brakuje mi tutaj tego kryminalnego klimatu z jedynki. Podejrzewam, że częściowo stoi za tym spłycenie postaci. Zamiast tego widzę sensacyjniak z momentami wymuszonym humorem. Rzecze jasna, nie wszystko jest takie nijakie. Muszę szczerze przyznać, że samo zakończenie (już po scenie z helikopterem) nawet mnie rozbawiło. Odnoszę nieodzowne wrażenie, że pomiędzy przemyślane fabularnie momenty wepchnięto takie zapychacze, które są tylko pretekstem do pokazania kilku sztuczek FX. Jak bowiem inaczej interpretować przydługawą scenę w zwykłym markecie, gdzie seryjny zabójca mimo usilnych starań nie może sobie poradzić z odnalezieniem i zlikwidowaniem trzech celów, w tym kobiety i dziecka? Ta postać jest wręcz karykaturalna, przez co zaburza powagę całej sytuacji. To ma być w końcu kryminał czy Kevin sam w markecie? Wtargnięcie głównego bohatera do rezydencji było jeszcze bardziej nierealistyczne. Mam tutaj ten sam zarzut - przekombinowana akcja stanowiła wymówkę do pokazania kilku tricków naszego specjalisty od efektów specjalnych. Tego nawet nie można oceniać pod względem logicznym, gdyż jest typowe "it may fail in so many ways". Miało być zabawnie, a wyszło momentami żenująco, jak z tą wyskocznią i kołem ratunkowym czy latającymi parówkami dla psów. Mimo wszystko mam do tego dzieła pewien sentyment, co ma wpływ na ostateczną ocenę.